Περί «νεοφιλελευθερισμού»...

Κάποτε στην Ελλάδα ήσουν ό,τι δήλωνες. Σήμερα -για όσους το σύστημα θεωρεί εχθρούς του- είσαι ό,τι σου προσάψουν οι άλλοι... Η Δημοκρατική Συμμαχία στην Ιδρυτική της Διακήρυξη, που προσυπέγραψαν -για πρώτη φορά στην ελληνική πολιτική Ιστορία- πάνω από τρεισήμισι χιλιάδες άνθρωποι, εξαγγέλλει ως ιδεολογία της τον Φιλελευθερισμό. Ο «νεοφιλελευθερισμός» δεν υπάρχει ούτε ως λέξη ούτε ως έννοια (με τον ελληνικό «χρωματισμό» της)...

Ως έννοια δεν θα μπορούσε και να υπάρξει, αφού ο όρος αυτός -αποκλειστικά στην Ελλάδα!- χρησιμοποιείται ως... πολιτική «ρετσινιά» και όχι ως μοντέλο οικονομικής θεωρίας και πολιτικής. Έχουμε ακούσει αδαείς και προχείρους περί τα οικονομικά να κατηγορούν ως «νεοφιλελεύθερη» ακόμη και την ακραία λαϊκίστικη σοσιαλιστική πολιτική των ελλειμμάτων που εφήρμοσε ο Ανδρέας Παπανδρέου την οκταετία 1981-1989!!! Στην Ελλάδα των «θαυμάτων», λοιπόν, «νεοφιλελεύθερο» για τους λαϊκιστές είναι ό,τι δεν τους αρέσει... Τόσο απλά, τόσο «επιστημονικά».

Βέβαια, τα ιστορικά παραδείγματα των προσωπικοτήτων εκείνων που θεωρήθηκαν ως «νεοφιλελεύθεροι» -όπως η Βρετανίδα Πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ και ο Αμερικανός Πρόεδρος Ρόναλντ Ρέιγκαν- δεν είναι καθόλου αρνητικά. Το αντίθετο μάλιστα. Ηγέτες με οικονομική πολιτική όπως οι παραπάνω προσέδωσαν στις χώρες τους πρωτόγνωρη οικονομική ισχύ και αίγλη, ανάπτυξη και ευρωστία που απειλήθηκε -οδηγώντας στη σημερινή κρίση- μόνο όταν τους διαδέχθηκαν κάποια στιγμή «κοινωνικά ευαίσθητοι» εραστές του αδηφάγου κρατικοδίαιτου οικονομικού συστήματος των ελλειμμάτων. Σήμερα, η Μεγάλη Βρετανία, μετά από τα 14 χρόνια κυριαρχίας των «Νέων Εργατικών» του Μπλερ και του Μπράουν μπαίνει σε φαύλο κύκλο οικονομικής κρίσης που καλούνται και πάλι να αντιμετωπίσουν φιλελεύθεροι και... «νεοφιλελεύθεροι».

Αν στη χώρα μας η προπαγάνδα των μεγάλων ΜΜΕ (που εκπροσωπούν και υπερασπίζονται τα συμφέροντα των αφεντικών τους, κρατικοδίαιτων νταβατζήδων και προμηθευτών) δεν έκανε ό,τι μπορεί για να διαβάλει το «νεοφιλελευθερισμό» ως σχεδόν συνώνυμο του... «σατανισμού» (!!!), η Δημοκρατική Συμμαχία και η Πρόεδρός της θα έπρεπε να αισθάνονται υπερήφανοι για το «νεοφιλελεύθερο» σταμπάρισμα! Αφού στον υπόλοιπο -πολιτικά υγιέστερο κόσμο- ο όρος και οι πρακτικές του είναι ταυτισμένα με το νοικοκύρεμα και την στέρεη ανάπτυξη της οικονομίας επ’ ωφελεία τελικά των ίδιων των λαών.

Ειδικά η αρνητική χρήση του όρου από τον αρχηγό και στελέχη της «νέας Νέας Δημοκρατίας» -ταυτισμένα με το λαϊκισμό και τη δημαγωγία- συνιστά ακόμη μεγαλύτερη τιμή για τους πραγματικά Φιλελεύθερους της Δημοκρατικής Συμμαχίας. Όταν ο πρώην κρατικοδίαιτος συνδικαλιστής (δηλαδή άνθρωπος που πληρωνόταν χωρίς να δουλεύει!!!), Γιάννης Μανώλης επιτίθεται με μίσος ενάντια στη Συμμαχία και τη Ντόρα Μπακογιάννη χαρακτηρίζοντάς τους «νεοφιλελεύθερους», αυτό σημαίνει ότι το νέο Κίνημα ξεκίνησε σωστά και πορεύεται ορθά...

Γιατί ναι, η Συμμαχία είναι Φιλελεύθερο Κίνημα. Πιστεύει, π.χ. στην μείωση των φόρων (προτείνει ενιαίο φορολογικό συντελεστή 20%), αλλά δεν συνοδεύει την πρότασή της με τα «μαγικά» της ΝΝΔ που υπόσχονται εκτόξευση των δαπανών και των ελλειμμάτων και άρα... γρήγορη Χρεοκοπία!