Λεύτερα και Περήφανα από την Κρήτη!

Σε μια εποχή γενικευμένης απαξίωσης της πολιτικής και των πολιτικών, έντονης απογοήτευσης από τα μεγάλα ψέματα και τις απάτες που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας, ελάχιστοι είναι οι πολιτικοί που… τολμούν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο! Ακόμη λιγότεροι εκείνοι που διανοούνται, χωρίς την υποστήριξη ισχυρών και οργανωμένων κομματικών μηχανισμών, να πραγματοποιήσουν ανοικτές συγκεντρώσεις, να απευθυνθούν στους πολίτες, να δεχθούν ακόμη και τις... δικαιολογημένες διαμαρτυρίες τους για το κατάντημα της Ελλάδας…

Σε μια εποχή που πρώην πρωθυπουργοί κυριολεκτικά… εξαφανίζονται μη δυνάμενοι να αντιμετωπίσουν το λαό κατάματα και προτιμούν την ένοχη σιωπή και την επικοινωνία μέσω «κύκλων» και «διαρροών»…

Σε μια εποχή που η ίδια η Δημοκρατία, ως πανάκεια και πολίτευμα χρηστό και χρηστικό, αμφισβητείται -δεν είναι λίγες οι φωνές που νοσταλγούν τα σκοτάδι της «επταετίας» ή ζητούν τη… μαζική εκτέλεση των «300»!- και η Μεταπολίτευση καλείται να απολογηθεί για την αποτυχία της και την προδοσία αγώνων και ελπίδων…

Σε μια εποχή που η αποχή απειλεί τις...
αποφάσεις συνείδησης και ευθύνης απέναντι στο σήμερα και το αύριο…

Η Ντόρα Μπακογιάννη τολμά! 

Βγαίνει ανοικτά στην κοινωνία των πολιτών, διαλέγεται, απαντά, ενθαρρύνει.

Κάνει τη σκληρή αυτοκριτική της, γιατί -ναι- συσχηματίσθηκε, χάριν της ενότητας της Παράταξης, ακόμη και με πρακτικές και ιδεοληψίες που ποτέ δεν πίστεψε. Έδινε θεσμικά τη μάχη επί σειρά ετών μέσα στα όργανα της ΝΔ, αντιμέτωπη με τον υφέρποντα και εγγενή παλαιοκομματισμό της λαϊκίστικης νεοδεξιάς και των πάσης φύσεως Μανώληδων και Πιπιλήδων… Πρωτοποριακές και καινοτόμες ιδέες της, που σήμερα θεωρούνται πράγματα αυτονόητα, παρέμεναν μια ισχνή μειοψηφία μέσα στον αδηφάγο κομματικό μηχανισμό της δημαγωγίας και του λαϊκισμού. Σεβόταν πάντα τη θεσμική έκφραση της πλειοψηφίας, από τη στιγμή που τουλάχιστον επιτρεπόταν ο διάλογος και η έκφραση της διαφορετικής άποψης…

Σήμερα ήρθε η ώρα της καθαρής και οριστικής ρήξης με τα ανελεύθερα δεσμά των παλαιοκομματικών ισορροπιών -ή μάλλον ανισορροπιών…- και της τολμηρής αναζήτησης του αληθινά καινούριου και πρωτοποριακού. Με δημιουργική ζύμωση των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας και της πολιτικής. Χωρίς στείρους και αδιέξοδους δογματισμούς που περιχαρακώνουν την αναγκαία αναζήτηση ελευθερίας και προοπτικής.

Η Ντόρα Μπακογιάννη επιλέγει την Κρήτη της Ελευθερίας και των Αγώνων ως εφαλτήριο για τον ευαγγελισμό της νέας πολιτικής. Της πολιτικής των πολιτών που συζητούν, αναζητούν και επιζητούν.

Η λυσσώδης αντίδραση των δυνάμεων του χθες είναι αναμενόμενη. Όμως η Ελευθερία και η Περηφάνια είναι υπόθεση των «κουζουλών», όπως λένε στην Κρήτη. Των ανθρώπων που δεν χωρούν σε στερεότυπα σχήματα, αγκυλώσεις, αποστειρωμένες ιδέες και «μαντριά». Που τολμούν το ρηξικέλευθο, διεκδικούν το «αδιανόητο» και αρνούνται κάθε τι «αυτονόητο».

Η «Μάχη για την Κρήτη» είναι η πρώτη «μπαλωθιά» στο κρητικό πανηγύρι των «κουζουλών». Σ’ αυτούς τους «κουζουλούς» παντοτινά στηρίχτηκε η Λευτεριά και η Περηφάνια. Και τούτη τη φορά εξαίρεση δε θα κάμει…