Oι κυριακάτικες εφηµερίδες γέµισαν πάλι µε συνεντεύξεις των µελών της τρόικας. ∆εν είναι κακό. Ελεύθερη χώρα είμαστε, ο καθένας δικαιούται να λέει τη γνώµη του. Πόσω µάλλον οι υπάλληλοι τριών διεθνών οργανισµών, που έχουν συνδέσει το όνοµά τους µε την ελληνική δηµοσιονοµική κρίση. Το θέµα όµως δεν είναι ότι δίνουν συνεντεύξεις. Είναι ότι σε ορισµένες αποστροφές των λόγων τους υπολανθάνει η αίσθησή τους ότι ενδιαφέρονται περισσότερο για τη χώρα από τους πολίτες της και τους πολιτικούς της.Και ενπάση περιπτώσει, έχουµε µετεµψύχωση της διαφηµιστικής… θείας Ολγας: «Αυτοίξέρουν»! .............
...............Θα µπορούσε να πει κανείς ότι η επικοινωνιακή πολυλογία είναι µέρος της δουλειάς τους. Οτι από µόνο του το Μνηµόνιο απαιτεί την παρουσία των επιτηρητών της εφαρµογής του στον δηµόσιο χώρο. Αν όµως ανήκει στις υποχρεώσειςτους να διατυπώνουν – και – δηµοσίως τις απόψεις τους για να καταστήσουν πειστικότατη την ανάγκη της παρουσίας τους, προκύπτει ένα ερώτηµα:Πού σταµατάει η επικοινωνιακή ανάγκη και πού αρχίζει η πολιτική παρέµβαση; Ή µήπως θεωρούν ότι δικαιούνται να κάνουν και πολιτική παρέµβαση;
Εδώ θα τα χαλάσουµε. Οι άνθρωποι της τρόικας έχουν κατά βάση δύο ιδιότητες: είναι εκπρόσωποι των δανειστών και τεχνικοί σύµβουλοι της κυβέρνησης, ή έστω της χώρας. Πάντως, όχι και συνοµιλητές του πολιτικού συστήµατος. ∆εν θα ήταν απαραιτήτως κακό αν ήταν, αλλά µε ποια νοµιµοποίηση; Ακόµη και υπουργοί διατυπώνουν τη σκέψη να ζητήσει η κυβέρνηση νέα λαϊκή εντολή για το Μνηµόνιο. Ο Πρωθυπουργός έδωσε τέτοιο περιεχόµενο στην πρόσφατη ετυµηγορία. Συνεπώς µόνο οι υπουργοί και το εγχώριο πολιτικό προσωπικό έχουν αρµοδιότητα ενηµέρωσης των πολιτών, έναντι των οποίων είναι υπόλογοι.
Εφόσον µόνο ο ελληνικός λαός αποφασίζει για την πορεία του και οι κυβερνήσεις λειτουργούν κατ’ εξουσιοδότησή του, δεν νοείται ο «πολιτικός λόγος» της τρόικας. Γιατί δεν νοείται ότι θα αποκτήσει η Αθήνα κάποτε οδό… Πολ Τόµσεν – δίκην Εδουάρδου Λω! Για τον οποίο ο δηµοσιογράφος Αντώνης Καρακούσηςέγραφε στο «Βήµα»: «Ο Εδουάρδος Λω δεν χωράτευε, οργάνωσε τους φόρους του µονοπωλίου στο αλάτι, στα σπίρτα, στο φωτιστικό πετρέλαιο, στο οινόπνευµα και στα παιγνιόχαρτα, εισέπραττε τα έσοδα, απέδιδε ένα µικρό µέρος στα άδεια ταµεία του κράτους και τα υπόλοιπα στους δανειστές µας».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου