ΤΟΝ ΕΙΧΑΜΕ παρεξηγήσει τον Αντώνη Σαµαρά. Ο άνθρωπος δεν είναι κατά των µέτρων στο σύνολό τους, επί της ουσίας δεν είναι και κατά του Μνηµονίου, έχει στηρίξει και -προσέξτε παρακαλώ- «ορισµένες» διαρθρωτικές αλλαγές, και επιπλέον υποστηρίζει τη δηµοσιονοµική εξυγίανση - αν πιστέψουµε τουλάχιστον αυτά που είπε στις Βρυξέλλες, ύστερα από επαφές που είχε µε διάφορους ευρωπαίους µεγαλοδεξιούς παράγοντες. Τι του συνέβη άραγε και έκανε αυτήν τη θεαµατική στροφή - ίδια φιγούρα τσάµικου; Του τράβηξαν το αυτί οι... ευρωπαίοι του οµοϊδεάτες; Είδε τα πράγµατα διαφορετικά;
Εχει άλλη πολιτική για το εξωτερικό και άλλη για το εσωτερικό; Αλλη πολιτική για τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου Βαν Ρόµπαϊ και τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόµµατος Βίλφρεντ Μαρτένς και άλλη για τον Πάνο Παναγιωτόπουλο και τους χρυσανθοφαήλους; Ο Θεός και η ψυχή του. Πάντως, ένας στίχος από ένα τραγούδι του Σωκράτη Μάλαµα κάτι τέτοια τα περιγράφει καταπληκτικά: «Αλλα θέλω, κι άλλα κάνω, πώς να σου το πω»...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου