Ομιλία της Ντόρας Μπακογιάννη, στο προσυνέδριο της Νέας Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη

Φίλες και φίλοι

Συναγωνιστές της Νέας Δημοκρατίας από τη Θεσσαλονίκη, από τη Βόρεια Ελλάδα.

Δεν σας κρύβω  ότι προβληματίστηκα πάρα πολύ αν έπρεπε να έρθω σ΄ αυτό το προσυνέδριο  και να καταθέσω τις απόψεις μου. Ο κύκλος της εσωστρέφειας που εντάθηκε την τελευταία εβδομάδα μέσα στη Νέα Δημοκρατία δημιουργεί ένα ιδιαίτερα δυσμενές περιβάλλον για οποιοδήποτε  στέλεχος θέλει με καθαρή τη συνείδηση του να συμβάλλει σ’ ένα καλύτερο αύριο, πρωτίστως για τη χώρα και βεβαίως για την παράταξη.

Βρίσκομαι όμως εδώ  και αναλαμβάνωντας τον κίνδυνο μικρόνοες και επιφανειακοί αναλυτές να διαστρεβλώσουν για μια άλλη φορά και τις προθέσεις και τα λόγια μου, πέντε λεπτά αφού σας μιλήσω.

Κυρίες και κύριοι

Η συνάντηση μας, εδώ στη Θεσσαλονίκη, μέσα στο πλαίσιο της προσυνεδριακής διαδικασίας γίνεται σε μια κρίσιμη στιγμή για τον τόπο. Αλλά γίνεται και σε μια κρίσιμη στιγμή για την παράταξή μας. Θέλω λοιπόν να μιλήσω σήμερα και για τα δύο αυτά θέματα.

Συναγωνιστές μου της Νέας Δημοκρατίας,

Η χώρα μας καλείται να δώσει και να κερδίσει μια δύσκολη  μάχη σε ...

... τρία διαφορετικά μέτωπα:

-στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης

-την προάσπιση  της αξιοπρέπειας και του κύρους της, στη διεθνή σκηνή

-τη διατήρηση  της κοινωνικής συνοχής

Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την επιτυχία και στους τρεις αυτούς τομείς.

Η επιτυχία  είναι  μονόδρομος.

Είναι ο δρόμος της  ευθύνης.

Είναι η επιλογή  που υπαγορεύει ο αυθεντικός, ο  πραγματικός, ο  πατριωτισμός.

Φίλες και  φίλοι

Η κρίση που βιώνουμε σήμερα αποδεικνύει με τον πιο καθαρό -και συνάμα και τον πιο τραγικό τρόπο- ότι το μοντέλο με το οποίο πορεύτηκε η Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια κατέρρευσε. Ο κρατισμός, οι πελατειακές σχέσεις, ο υπερδανεισμός, η χαμηλή ανταγωνιστικότητα, η οικονομία του αέρα, η κρατικοδίαιτη ανάπτυξη, η υπερκατανάλωση και φυσικά ο λαϊκισμός και η ατιμωρησία ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά αυτού του μοντέλου που μας έφερε ήδη στον πάτο.

Τώρα χρειάζονται  λύσεις.

Λύσεις γενναίες, ρεαλιστικές, αλλά και γρήγορες.

Χωρίς ασάφειες και μισόλογα, χωρίς προσωπικές στρατηγικές, και κυρίως χωρίς λαϊκισμό.

Αυτό σημαίνει ότι η ιδεολογία και η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να είναι καθαρή, τολμηρή, συνεπής και σταθερή. Όπως ορθώς είπαμε, στηρίζουμε την κυβέρνηση όταν πράττει σωστά, αλλά θα μας έχει απέναντι όταν κινείται προς τη λάθος κατεύθυνση. Αυτό βέβαια δεν αρκεί μόνο να το λέμε, αλλά πρέπει να το αποπνέει και η συνολική συμπεριφορά μας.  Είναι αλήθεια ότι τώρα εδώ που είμαστε, μικρές ή μεγαλύτερες διαφορές πρέπει να μπουν στην άκρη και να στηρίξουμε  όλοι την προσπάθεια για την αντιμετώπιση της κρίσης. Υπεύθυνα και θαρραλέα.

Αν αυτή τη θέση ευθύνης  το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση του, την ερμηνεύσουν ως λευκή επιταγή, θα κάνουν μέγα λάθος.

Δυστυχώς η λειτουργία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ γεννά ανησυχίες και προβληματισμό. Έχουμε την εικόνα ενός πρωθυπουργού υπερκινητικού και υπουργών σε αφασία.  Με τους ερασιτεχνισμούς και την αναβλητικότητά τους, πρωθυπουργός και υπουργοί, επιδεινώνουν το πρόβλημα της χώρας. 

Είναι ακατανόητη επιλογή της κυβέρνησης η πολλαπλή φοροεπιδρομή, η οποία δεν αποτελεί λύση, απλώς εξαντλεί τα μεσαία εισοδήματα. Είναι παράλογο, τώρα που μας πνίγουν τα δημοσιονομικά ελλείμματα και η εκτίναξη του δημοσίου χρέους, να προχωράμε σε νέα προγράμματα εξοπλισμών, αμφίβολης χρησιμότητας. Προκαλεί ανησυχία η έλλειψη συνοχής και σύμπνοιας αλλά και κοινής πολιτικής κατεύθυνσης του βασικού οικονομικού επιτελείου που παλινωδεί μεταξύ Τιτανικού, Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και δηλώσεων για φορολόγηση των καταθέσεων. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα τον πανικό στην οικονομία και στις παραγωγικές τάξεις.

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί στα τόσα διαγγέλματα που  έχουν κάνει μέχρι τώρα ο κ  Παπανδρέου και οι υπουργοί του δεν  βρήκαν χώρο και χρόνο για να μας  πουν συγκεκριμένα μέτρα που θα ενισχύσουν τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας:

Πότε θα σταματήσουν  το καμποτάζ;

Πώς θα αξιοποιήσουν την ακίνητη περιουσία του δημοσίου;

Ποιές αναπτυξιακές αποκρατικοποιήσεις σχεδιάζουν;

Τι θα κάνουν με τις μονοπωλιακές  λογικές σε πολλούς κλάδους της οικονομίας;

Πως θα επιβάλουν ένα μηχανισμό κινήτρων στην δημόσια διοίκηση;

Αν πιστεύουν ότι  οι αγορές και η Ευρώπη θα έδειχναν λιγότερο ενδιαφέρον για πολιτικές  τέτοιου είδους από ό,τι δείχνουν για τα μέτρα απλώς δημοσιονομικού χαρακτήρα που παίρνουν τώρα,  κάνουν λάθος.

Παρ΄ όλα αυτά πιστεύω ότι, σ’ αυτή τη δύσκολη καμπή για την πατρίδα μας, προτεραιότητα μας πρέπει να είναι να ωθήσουμε την κυβέρνηση να πάρει τις αποφάσεις που χρειάζονται για να σωθεί ο τόπος.

Φίλες και φίλοι

Η Νέα Δημοκρατία μπορεί να βρίσκεται στην αντιπολίτευση, χτυπημένη και συρρικνωμένη, αλλά έχει ευθύνη για τον τόπο και, από τη θέση αυτή,  λέω ξεκάθαρα  μόνο στο μέτρο που θα ανταποκριθεί στην ευθύνη της αυτή,  θα βελτιώσει και τη δική της προοπτική.

Βγήκαμε μέσα από μια μεγάλη εκλογική ήττα. Στόχος όλων μας λοιπόν σήμερα πρέπει να είναι η αναγέννηση και η ανασυγκρότηση  της παράταξής μας. Αυτό δεν είναι εύκολο. Θα χρειαστεί να περάσουμε από συμπληγάδες.

Βασική προϋπόθεση για να ξανακερδίσουμε την αξιοπιστία μας ως κόμμα   είναι να αλλάξουμε σε βάθος. Να αλλάξουμε ριζικά, αλλά προς τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά για  να αλλάξουμε ριζικά πρέπει πρώτα να συζητήσουμε τους λόγους  για τους οποίους ως κυβέρνηση δεν πετύχαμε τους πολιτικούς μας στόχους .

Το μεγάλο θέμα κυρίες και κύριοι, δεν είναι γιατί χάσαμε μια συγκεκριμένη εκλογή.

Στη δημοκρατία εκλογές  χάνονται και κερδίζονται.

Εκείνο που αφορά  τους πολλούς, εκείνο που είναι η  βάση του προβλήματος που αντιμετωπίζουμε ως παράταξη σήμερα, είναι γιατί ως κυβέρνηση δεν εφαρμόσαμε το πρόγραμμα μας, γιατί δεν υλοποιήσαμε την πολιτική για την οποία είχαμε δεσμευτεί και είχε ως βάση την ιδεολογία μας.

Για αυτό πρέπει να μιλήσουμε  και όχι να εξαντλούμαστε σε γενικόλογους αφορισμούς και αυτομαστίγωμα. Αυτά είναι επιφανειακά πράγματα, πού ούτε αρκούν ούτε μπορούν να ξεγελάσουν για πολύ τον κόσμο που μας παρακολουθεί.

Νεοδημοκράτες και  Νεοδημοκράτισσες

Θα το πω ωμά: Άλλα περίμενε από εμάς η κοινωνία και άλλα εισέπραξε.

Η κοινωνία περίμενε  επιστροφή στην πολιτική και εισέπραξε μια απολιτική διακυβέρνηση.

Περίμενε μεταρρυθμίσεις και αλλαγές που θα απελευθέρωναν το ταλέντο του Έλληνα, που θα άνοιγαν την οικονομία. Και τί είδε; Μας είδε να υποχωρούμε στη πίεση των βολεμένων συντεχνιών.

Περίμενε μεγάλες αλλαγές στην Παιδεία και εισέπραξε καλούς μεν νόμους που όμως δεν εφαρμόστηκαν ποτέ. Ατέλειωτες διαβουλεύσεις για το άσυλο την ώρα που οι καταλήψεις ακόμα και σε γυμνάσια έχουν γίνει πλέον έθιμο.

Το κυριότερο: Περίμενε  από μάς ένα μικρότερο και καλύτερο κράτος και παραδώσαμε ένα δημόσιο τομέα πολύ μεγαλύτερο και πολύ πιο αναποτελεσματικό σε σχέση μ’ αυτόν που είχε η Ελλάδα ακόμα και το 2001.

Περίμενε να συγκρουστούμε  με τις στρεβλώσεις που κυριαρχούν στο χώρο των ΜΜΕ και μας είδε να συμβιβαζόμαστε και να υποχωρούμε.

Περίμενε να μας  δει να υπερασπιζόμαστε την περιουσία, την αξιοπρέπεια, την ασφάλεια του  πολίτη, τον πυρήνα δηλαδή του δημοκρατικού τρόπου ζωής και μας είδε το Δεκέμβρη του 2008 να αφήνουμε την Αθήνα στο έλεος των συμμοριών.

Περίμενε να βάλουμε  τέρμα στον φαύλο κύκλο της διαφθοράς και της διαπλοκής, και μας είδε να σερνόμαστε πίσω από προκλητικές συμπεριφορές νεόκοπων και νεόπλουτων ανθρώπων.

Ο κόσμος περίμενε βαθιές αλλαγές στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, στη χρηματοδότηση των κομμάτων, στο νόμο περί ευθύνης υπουργών. Αλλά το κόμμα μας, η κυβέρνησή μας και μαζί της, δυστυχώς και το σύνολο του πολιτικού συστήματος κρύφθηκε πίσω από το δάχτυλό του πιστεύοντας ότι θα τα έβγαζε πέρα χωρίς να αλλάξει το σύστημα.

Συναγωνιστές και  συναγωνίτριές μου της Νέας Δημοκρατίας,

Δεν μείναμε πιστοί στις ιδέες μας. Δεν τις προβάλαμε  και δεν κυβερνήσαμε με βάση τις  ιδέες μας. Γι’ αυτό και κυριαρχεί  ένα θολό, κρατικίστικο και νεομαρξιστικό  κατεστημένο στην Ελλάδα. Ένα κατεστημένο  που φοβάται, μισεί και αποτρέπει τις αλλαγές που χρειάζεται ο τόπος.

Δεν τολμήσαμε, δεν πρωτοπορήσαμε, δεν συγκρουστήκαμε. Συμβιβαστήκαμε και το πληρώσαμε με τη μεγαλύτερη εκλογική ήττα της παράταξής μας ως σήμερα.

Τα όσα σας είπα μέχρι τώρα είναι λίγο πολύ γνωστά.  Θέλω όμως να είμαι ξεκάθαρη: Ευθύνη έχουμε όλοι και φυσικά δεν εξαιρώ τον εαυτό μου. Έχω πληρώσει μάλιστα, ίσως και δυσανάλογα υψηλό τίμημα γι΄ αυτό. Αλλά, νεοδημοκράτες και νεοδημοκράτισσες, θα ήταν λάθος να φτάσουμε στο άλλο άκρο. Να απαξιώσουμε το έργο της κυβέρνησης μας, να μηδενίσουμε την προσφορά της παράταξης μας. Είναι ψευτοδίλημμα αυτό που διακινείται στις εφημερίδες για τον τρόπο αντιμετώπισης της κυβέρνησης Καραμανλή. Τα κόμματα και στηρίζουν τις σωστές πολιτικές και κάνουν αυστηρή αυτοκριτική για τα λάθη τους.

Τώρα όμως είναι καιρός να κοιτάξουμε προς το μέλλον. Γι αυτό και όσα θα προσθέσω δεν εξηγούν μόνο το γιατί, κατά τη γνώμη μου, δεν πετύχαμε τους στόχους μας, άλλα έχουν να κάνουν και με το πώς θα προχωρήσουμε από δώ και μπρος.

Το 2004, αλλά και το 2007, η ΝΔ εξελέγη με ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων: Επανίδρυση του κράτους, περιορισμός της σπατάλης, ενίσχυση της αξιοκρατίας και επιβολή της διαφάνειας χωρίς ανοχή σε φαύλες καταστάσεις.

Το πρώτο όμως ερώτημα είναι: Ήμασταν όλοι σύμφωνοι σε αυτό; Φοβάμαι, πως όχι.

Αυτό φάνηκε περίτρανα  κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής μας.

Όταν εκλέγεσαι  με συγκεκριμένη ατζέντα και μετά εμφανίζεις κρατικίστικες τάσεις και  λαϊκίστικες απόψεις, ιδιαίτερα σε μια περίοδο με πλειοψηφία 151 μόλις βουλευτών, αυτό σημαίνει ότι δεν πιστεύαμε όλοι στις αρχές με τις οποίες δεσμευτήκαμε ότι θα κυβερνήσουμε.

Υπήρχαν στελέχη, ακόμη και πρώην υπουργοί, κυρίως στη δεύτερη κυβερνητική μας θητεία, που αν τους άκουγες, θα αναρωτιόσουν αν ανήκαν στο ΚΚΕ ή τη ΝΔ.

Και από την άλλη πλευρά, όσοι μιλούσαν, όσοι πάλευαν γι αυτά που είχαμε ψηφίσει στα συνέδρια του κόμματος μας, γι' αυτά που δεσμευτήκαμε στον ελληνικό λαό ότι θα κάναμε, κατηγορούνταν ως ανάλγητοι.

Για όλα αυτά, κυρίες και κύριοι, χάσαμε τις εκλογές.

Γιατί κυβερνήσαμε  εκτός των προγραμματικών δεσμεύσεων και της ιδεολογίας μας. Όχι γιατί υπήρξαμε θύματα ιδεολογικής τρομοκρατίας και μας έλεγαν «δεξιούς».

Γιατί δεν πετύχαμε τους στόχους μας. , Όχι γιατί κλείσαμε τις πόρτες μας σε μερικές χιλιάδες ακόμα διορισμούς.

Γιατί δεν κάναμε τομές στο πολιτικό σύστημα.

Και αν σήμερα, εδώ, μέσα σε αυτό το κομματικό όργανο κάνω την τοποθέτηση αυτή, είναι γιατί πιστεύω ότι αν δεν αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά τις παθογένειες που ανέφερα τότε η επιθυμητή από όλους μας ανάκαμψη θα γίνει ακόμη πιο δύσκολη.

Κυρίες και κύριοι,

Η προσυνεδριακή διαδικασία και η πορεία μας προς το 8ο τακτικό συνέδριο βρίσκεται σε εξέλιξη.

Ποιο είναι το ζητούμενο από αυτή τη διαδικασία; Η δημιουργία ενός μεγάλου κεντροδεξιού, ανοιχτού, δημοκρατικού κόμματος. Ενός κόμματος σύγχρονου, ελκυστικού, πολυτασικού, το οποίο να εκφράζει όλο το εύρος της μεγάλης φιλελεύθερης δημοκρατικής μας παράταξης.

Αυτό σημαίνει ένα  κόμμα το οποίο να στηρίζεται στον εσωτερικό διάλογο ουσίας. Τα όργανα να λειτουργούν και να αποφασίζουν. Να λειτουργούν όμως όχι σαν επικοινωνιακές φιέστες ή για εργασιοθεραπεία εκτόνωσης, αλλά για να συνθέτουν θέσεις, να διαμορφώνουν πολιτικές και να δίνουν απαντήσεις στις ανάγκες και τα προβλήματα των πολιτών.

Για αυτή την πορεία αναγέννησης έχω παρουσιάσει στο δημόσιο διάλογο πριν από την εκλογή Προέδρου, συγκεκριμένες και ολοκληρωμένες προτάσεις για την οργανωτική ανασυγκρότηση του κόμματος. Ισχύουν όλες, όπως είναι η εκλογή Προέδρου από τα μέλη του κόμματος, η θέσπιση θητείας, η καθιέρωση αναλογικού εκλογικού συστήματος, η διαφάνεια και η ονομαστικοποίηση των εσόδων, προτάσεις τις οποίες θα καταθέσω και τώρα στην οργανωτική επιτροπή.

Φίλες και φίλοι

Στην πορεία μας  προς το μέλλον πρέπει να εμπιστευτούμε τη βάση της Νέας Δημοκρατίας. Πρέπει να εμπιστευτούμε και να στηριχθούμε στους νεοδημοκράτες και τις νεοδημοκράτισσες.

Δεν είναι αλλαγή, η αλλαγή ονοματοδοσίας. Αυτό που  χρειάζεται είναι να βάλουμε την  έκφραση και την εκπροσώπησης της κοινωνίας με αποτελεσματικό τρόπο μέσα στην κομματική δράση.

Δεν πρέπει να κλεισθούμε στο κομματικό μας καβούκι. Θα είναι λάθος να αποκλειστούν στο μέλλον από τα όργανα της Ν.Δ., οι αιρετοί εκπρόσωποι της φιλελεύθερης παράταξης στους μαζικούς χώρους, οι αιρετοι από την ην αυτοδιοίκηση, στους επιστημονικούς φορείς, στα επιμελητήρια από την μελλοντική κεντρική ή πολιτική επιτροπή η από το Σνέδριο.

Όταν προχωρήσαμε  σ΄ αυτή την επιλογή, ήταν σωστή επιλογή, ήταν γνήσιο άνοιγμα στην κοινωνία. Είναι λάθος σήμερα να ακυρώσουμε αυτό το πολιτικό άνοιγμα.

Τέλος, είτε πολιτικό συμβούλιο, είτε εκτελεστική επιτροπή είτε όπως αλλιώς λεγόταν το ανώτατο πολιτικό όργανο του κόμματος, δεν υπήρξε μία φορά στην ιστορία της Νέας Δημοκρατίας που ο Πρόεδρος να διορίζει τα μέλη του. Βεβαίως ο Πρόεδρος κόμματος να επιλέγει τους συμβούλους και συνεργάτες του με οποιαδήποτε μορφή, αλλά δεν μπορεί να διολισθήσουμε προς ένα αρχηγικό μέλλον.

Η εκλογή του Προέδρου από τη βάση δεν δικαιολογεί την  επιστροφή στο αρχηγικό κόμμα του παρελθόντος.

Η σωστή οργανωτική λειτουργία όμως δεν είναι αυτοσκοπός. Πρέπει να οδηγεί στη διαμόρφωση πολιτικής, στην αποτελεσματική μας πολιτική παρουσία, με θέσεις και προτάσεις βασισμένες στη φιλελεύθερη ιδεολογία μας. Αν δεν κυριαρχήσουμε στις ιδέες και αν δεν πείσουμε με τις προτάσεις μας, όλοι θα ασχολούνται με το ποιες είναι οι προσωπικές μας σχέσεις και ο καημός του καθενός. Αλλά δεν δίνουν δεκάρα οι πολίτες για όλα αυτά. Όσοι λοιπόν, αντί να κάνουν τη δουλειά τους και να πηγαίνουν το κόμμα μπροστά, επιμένουν να βλέπουν αντιπάλους εκεί που δεν υπάρχουν και μένουν κολλημένοι στον εσωτερικό μικρόκοσμο δεν προσφέρουν καλή υπηρεσία, ούτε στην παράταξη ούτε στη χώρα.

Κυρίες και κύριοι

Η πατρίδα μας, η  Ελλάδα, βρίσκεται μέσα στη θύελλα των δικών της προβλημάτων που κακοφόρμησαν, και της παγκόσμιας κρίσης που τα επιδεινώνει. Η κρίση δεν περιορίζεται  στην οικονομία. Τροφοδοτείται και τροφοδοτεί τη θεσμική κρίση, την κρίση αξιών και προτύπων, την κοινωνική συνοχή και την εμπιστοσύνη.

Στην Ελλάδα σήμερα, ισχυροποιείται μια προϋπάρχουσα διαχωριστική γραμμή που διαπερνά την κοινωνία: η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις δυνάμεις της δημιουργίας και τις δυνάμεις του παρασιτισμού.

 Η διαφορά με  το παρελθόν είναι ότι σήμερα  αυτή η διαχωριστική γραμμή  διαπερνά οριζόντια την ελληνική κοινωνία και όχι κάθετα.

Αποτέλεσμα αυτού  του διαχωρισμού είναι  ότι υπάρχει σήμερα ένα άθροισμα δυνάμεων στην ελληνική κοινωνία που δεν εκπροσωπείται από κανέναν μας.

Και το δυστύχημα είναι ότι οι δυνάμεις αυτές κυρίως συνιστούν την παραγωγική Ελλάδα.

Τους ανθρώπους  που έχουν κουραστεί απ’ τα μεγάλα λόγια και την ατέρμονη διαβούλευση και θέλουν αποτελέσματα.

Τους πολίτες που  πιστεύουν σε κανόνες και ευκαιρίες, όχι στα μέσα και στα καραγκιοζιλίκια.

Τους αυτοδημιούργητους, μικρούς και μεγάλους επιχειρηματίες και αγρότες, που έμαθαν να τα βγάζουν πέρα στη ζωή τους χωρίς να τα περιμένουν όλα από το κράτος.

Τους νοικοκύρηδες που έμαθαν να δημιουργούν δουλεύοντας.

Τους εργαζόμενους στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα που με αίσθημα ευθύνης και εντιμότητας κάνουν το καθήκον τους.

Τους νέους που  ζουν την παγκοσμιοποίηση του διαδικτύου και βλέπουν τον κόσμο να αλλάζει με γοργούς ρυθμούς και τον τόπο τους να χάνει ευκαιρίες.

Όλοι αυτοί θα ενεργοποιηθούν για έναν και μόνο βασικό λόγο: όταν επιτέλους κάποιος ενεργοποιηθεί για να κάνει την Ελλάδα μια κανονική Ευρωπαϊκή χώρα. Αυτή είναι η πρόκληση της επόμενης δεκαετίας και σ΄ αυτήν πρέπει να ανταποκριθούμε.

Φίλες και φίλοι,

Αυτό είναι το προνομιακό κοινό στο οποίο πρέπει να στοχεύσουμε. Αυτή είναι η εκλογική δεξαμενή του αύριο. Αλλά, κυρίως αυτή είναι η Ελλάδα του αύριο.

Για να του κεντρίσουμε  την προσοχή χρειάζεται να τολμήσουμε. Χρειάζεται να αλλάξουμε. Να αλλάξουμε εμείς ως κόμμα, για να αλλάξουμε και το πολιτικό σύστημα. Χρειαζόμαστε πολλά, μαζί μ΄ αυτά όμως θέλουμε μια διαφορετική νοοτροπία.

Αν αυτό το κοινό μας αφήσει στα αζήτητα τότε, θα εξαντλούμαστε σε αυτάρεσκες περιστροφές γύρω από τον άξονα μας παραμένοντας κομμάτι μιας ξεπερασμένης εποχής.

Αν αυτός ο νέος ελληνικός κόσμος που γεννιέται μας αναζητήσει, τότε οι προτάσεις και η πολιτική μας μπορούν να γίνουν ο φορέας ανατροπής της παρατεταμένης παρακμής που βιώνει ο τόπος.

Σας ευχαριστώ.