Από το "κι αυτό είναι δέσμευση" του Καραμανλή, περάσαμε στο "δεσμεύομαι, θα πιάσουν τόπο οι θυσίες" του Παπανδρέου. Από το 'να τάξιμο του ενός πολιτικού γόνου, μεταπηδήσαμε στην υπόσχεση του άλλου. Ο Πρωθυπουργός, όμως, τελευταία νομίζω το έχει παρακάνει με τις ανούσιες δηλώσεις. Έχει υπερβεί κατά πολύ το ηχητικό όριο ανέχειας των εκθέσεων ιδεών. Καταντά άκρως προκλητικός, όταν χρησιμοποιεί τέτοιου είδους φτηνή δημαγωγική φρασεολογία, ωσάν να είναι υπεύθυνος φοιτητικής παράταξης που προσπαθεί να προσηλυτίσει πρωτοετείς φοιτητές στο πανεπιστήμιο. Από το ψέμα του "με σταματούν στο δρόμο, απλοί εργαζόμενοι και μου λένε ότι θα βάλω πλάτη για την Ελλάδα" φθάσαμε στη γελοία δήλωση ότι... "δεν θα πάνε χαμένες οι θυσίες του ελληνικού λαού". Δήλωση που έγινε πρωτοσέλιδο (!), ενώ εύκολα αναρωτιέσαι πως θα μπορούσε να πει ποτέ και όποιος πρωθυπουργός, ανά τον κόσμο, ότι οι θυσίες ενός λαού πρόκειται να πάνε χαμένες.
Είναι ικανός ο κ. Παπανδρέου από τις αυτονόητες ρήσεις που διαλαλεί, να δημιουργήσει αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα, π.χ. να μας πείσει ότι πρόκειται να θυσιαστούμε αδίκως, καθώς η κατάσταση δεν σώζεται.
Εσύ λοιπόν αφιερωμένε που προσφέρεσαι στη θυσία, σκέψου ότι είσαι παντρεμένος και η γυναίκα σου λέει κάθε μέρα, με στόμφο, ότι δεν σε κερατώνει. Από ένα σημείο και μετά, θ' αρχίσεις να έχεις τις υποψίες σου για το αντίθετο. Θα μου πεις ότι τα παραδείγματα είναι ατυχή, γιατί και στις δύο περιπτώσεις τα αρνητικά ενδεχόμενα είναι τα πιο πιθανά και θα έχεις δίκιο. Αλλά πως τολμάς και μιλάς για το δίκιο σου, όταν εκείνον που εξέλεξες για να φέρει την κοινωνική δικαιοσύνη, ως νέος σοσιαλομεσίας και σου έλεγε "πάμε μαζί", τώρα του επιτρέπεις να σε κοροϊδεύει φθηνά; Τώρα, τον συγχωρείς που σ' αφήνει να πορεύεσαι μόνος σου στην απόγνωση; Εκτός αν είσαι τόσο αφελής και πείθεσαι γι' άλλη μια φορά.
Αρχίζω και πιστεύω ότι σ' έχει καταλάβει, γιατί είναι από μικρός στο πολιτικό κουρμπέτι ο ΓΑΠ και όταν σου μιλάει, χρησιμοποιεί παιδική αθώα γλώσσα, συναισθηματικό λόγο και παρασύρει τον γονιδιακά αγαθιάρη χαζοέλληνα που δεν κρύβεις καλά μέσα σου. Αλλά και πάλι, δεν σε εξαγριώνει η θέα του αυτονόητου από πολιτικάντη λόγου να γίνεται πρωτοσέλιδο;
Στην ίδια εφημερίδα -που αντί να τον χλευάσει, τον αβαντάρει- ο κ. Παπανδρέου "δηλώνει αποφασισμένος να συγκρουσθεί με τα βαθύτερα αίτια που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή τραγική κατάσταση". Θα σου θυμίσω απλά, ότι ο κ. Παπανδρέου πρωτοέγινε υπουργός το 1985, δηλαδή πριν 25 ολόκληρα χρόνια και ποτέ δεν συγκρούστηκε με το όποιο αίτιο. Πώς θα το κάνει τώρα και ενώ κατάφερε να φθάσει εκεί που ήθελε, με μόνο κίνητρο να σε κάνει να περάσεις καλύτερα, ενώ εκείνος περνά κρέμα; Έλα στη θέση του για να μου απαντήσεις, αλλά μην τον δικαιολογήσεις πάλι, γιατί εκείνος αποδεδειγμένα δεν ήρθε ποτέ στην δικιά σου.
Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη - mediasoup
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου